حرفهای عادی

Monday, January 26, 2015

قرارگاه خاتم

زورمان به قرارگاه نمی رسد!
این جمله ترجیع بند صحبت های اغلب مدیران اجرایی و مجریان پروژه های کشور است که در جمع های خصوصی می گویند و اگر کمی جسارت داشته باشند مانند جناب اکبر ترکان – مشاور ارشد رئیس جمهور و  دبیر شورای عالی مناطق ازاد –  در سخنرانی ها و به صورت عمومی  با رسانه ها در میان می گذارند. جمله بالا با توجه به فضای عمومی جامعه،به نظر می رسد  یک واقعیت بدیهی باشد و نیاز به اثبات ندارد،  اما چه کاری می توان انجام داد که هم از امکانات گسترده و بی نظیر قرارگاه برای توسعه کشور استفاده گردد و هم به اشکالات موجود غلبه شود؟ شاید مهمترین و البته سهل الوصول ترین پیشنهاد این باشد دولت رایزنی های انجام دهد تا قرارگاه هم ملزم شود مانند سایر شرکت‌ها و پیمانکاران در قراردادهای دولتی ضمانتنامه بانکی ارائه کند.  کارفرماهای دولتی ابزارهای محدود ولی اثر گذار قراردادی برای اِعمال شرایط پیمان دارند که شاید مهمترین آنها "ضبط ضمانتامه ها" باشد, اما متاسفانه به دلیل بخشنامه های که وجود دارد قرارگاه خاتم و شرکتهای وابسته به آن  در مناقصات و قراردادهای دولتی نیازی به ارائه ضمانت نامه ندارند و این موضوع باعث شده است که دست کارفرماهای مختلف برای تنبیه یا جریمه قرارگاه بسته باشد که نتیجه آن همان چیزی است که مهندس ترکان گفته است یعنی کارفرماها زورشان به قرارگاه نمیرسد. گواه این موضوع هم این است که تاکنون ضمانتنامه ای از قرارگاه ضبط نشده است چون که اصلا ضمانتمامه ای وجود نداشته است.

پ.ن 1: تهیه, ارائه و تمدید ضمانتنامه های قرارداد و پیش پرداخت ها هزینه ای بین 5 تا 10 درصد به شرکتها وارد می کند که قرارگاه از این جهت – علاوه بر مالیات بر درآمد که تا سال جاری پرداخت نمیکرد- از سایر رقبایش پیش بود و با این مزیت ها به صورت طبیعی و حتی بدون نیاز به ساپورت های دیگر می تواند به راحتی برنده مناقصات دولتی گردد.

پ.ن 2: قرارگاه هم مثل مجموعه های عریض و طویل دولتی است که هم انسانهای شریف, با وجدان و متخصص دارد و هم عده ای فرصت طلب , اهل سوء استفاده و بی سواد دارد