تقدیم به شکنجه گرها

...«تقدیم به ولید فرحان گروهبان بعثی اهل بصره. نمی‌دانم شاید در جنگ اول خلیج فارس توسط بوش پدر کشته شده باشد. شاید هم در جنگ دوم خلیج فارس، توسط بوش پسر کشته شده باشد،شاید هم زنده باشد. مردی که اعمال حاکمانش باعث نفرین ابدی سرزمینش شد. مردی که سالها مرا در همسایگی حرم مطهر جدم شکنجه کرد. مردی که هر وقت اذیتم می‌کرد نگهبان شیعه عراقی علی جارالله اهل نینوا در گوشه ای می‌نگریست و می‌گریست. شاید اکنون شرمنده باشد. با عشق فراوان این کتاب را به او تقدیم می‌کنم. به خاطر آن همه زیبایی هایی که با اعمالش آفرید و آنچه بر من گذشت جز زیبایی نبود «و ما رعیته الا جمیلا» »....

متن بالا بخشی از تقدیمه سید ناصر حسینی پور نویسنده کتاب "پایی که جا ماند" است که کتاب رو  به شکنجه گرش تقدیم کرده است. البته نمی دونم که نویسنده چه فکری رو ترویج کرده ولی با این تقدیمیه به نظر میرسه که باید فکری انسانی داشته باشه, چون شکنجه گر رو هم قربانی یک سیستم غیر انسانی میدونه که در نهایت یا کشته شده یا شرمنده....