شطرنج گازی روسها

کشاورز رو به دوربین تلویزیون, گوجه فرنگی های که در دستان پینه بسته اش گرفته بود را نشان میداد و از اینکه دلالان  حاصل دسترنجش را به بهایی ناچیز میخریدند و بعدا به چند برابر قیمت به مصرف کنندگان میفروختند گلایه داشت. بعد صدای گزارشگر در پس زمینه تصاویر مزارع گوجه شنیده میشد که این مشکل را به نبود امکانات, برنامه ریزی, سردخانه ها, توان مالی کشاورزان ربط میداد و پیشنهاد میکرد که دولت با راه اندازی تعاونی های کشاورزی و دادن وامهای مناسب به کشاورزان کمک کند تا از این مساله که سالهاست با آن دست به گریبان هستند رهایی یابند. کمی بعد گوینده اخبار با آب و تاب بحران اکراین را گزارش کرد و از اهرمهای روسیه برای مقابله با اروپا و اکراین نام برد. به زعم گویندهِ اخبار, سرما یکی از مهمترین اهرم های هست که روسیه به کمک آن میتواند به راحتی اروپا را به زانو در بیاورد. یاد یوشکا فیشر - وزیر خارجه اسبق آلمان-  افتادم که سالها پیش و قبل از شروع تحریمهای غرب علیه ایران گفته بود: « حاضر است چند سال سرما را تحمل کند ولی با خطر ایران هسته ای روبرو نشود.» اما ظاهرا این بار خطر از جای دیگر یوشکا فیشر را تهدید میکرد. روسیه!! روسیه سالهاست که به مانند شطرنج بازان ماهر کشورش بازی پیچیده ای در بازار گازی به راه انداخته است. حرکتهای آرامی که سالهاست بر روی تک تک آن فکر شده است. از یک طرف با قراردادهای مناسب گاز کشورهای حوزه خزر را برای سالهای آینده پیش خرید کرده است. این کشورها که خطوط ارتباطی مناسبی با دنیای انرژی ندارند ناچار هستند که گازشان را به قیمت دلخواه روسیه بفروشند, اما این برادر بزرگ ِ شطرنج باز اهداف کلان تر از اقتصاد لحظه ای دارد, پس دلیلی ندارد در مورد قیمت با برادران کوچک تر چانه بزند. گاز را به قیمت جهانی می خرد, هم برادریش را ثابت کرده است و هم بر طبق برنامه حرکت کرده است. در طرف دیگر, اما  خیلی زیرکانه به تنور دعوای ایران با اروپا دمیده است. ایران بعد از روسیه مالک دومین ذخائر گاز جهان است. روسیه در مناقشه هسته ای ایران با غرب, گاهی به میخ کوبیده است و گاهی به نعل. شطرنج باز به آرامی بازی را به پیش میبرد. عجله کار شیطان است. اروپایی ها متقاعد میشوند که ایران بزرگ ترین خطر برای آنهاست تا جایی که حاضر میشوند چند سال در سرما به سر ببرند اما ایران به اهدافش نرسد. لایه های تحریم ایران بیشتر میشود. پروژه خط لوله ناباکو جای خط لوله پارس را میگیرد. خطی که قرار بود گاز پارس را به سویس برساند. اما ناباکو گازی برای انتقال ندارد. اروپایی ها حتی اجازه نمیدهند ایران گازش را از طریق ناباکو به کشورهایشان برساند. البته تحریمها نای صنعت نفت ایران رامیگیرد. دیگر حتی ایران  گاز اضافه ای هم ندارد تا بتواند به صادرش کند. فازهای پارس جنوبی همه با تاخیر در حال ادامه است. چشم انداز روشنی هم برای اتمامش وجود ندارد. در دیگر سو شطرنج باز خط لوله شمال (north stream) را تکمیل کرده و راه انداخته است. خط لوله جنوب (south stream) را دارد برنامه ریزی میکند تا با پول و سرمایه غربیها اجرا کند. روسیه اکنون 40 درصد گاز اروپا را تامین میکند و تا چند سال دیگر آنرا به 70 درصد خواهد رساند. دیگر برنامه های شطرنج باز کامل شده است. اروپا دارد مات میشود. همه در بازی بزرگ  روسها مبهوت و در یک بازی کوچک تری گرفتار شده اند. سربازان پارس اما در این سو دوست دارند به شرق نگاه کنند . دوست دارند با  خط لوله صلح به جای پارس گازشان را به هند بفروشند. اما به مانند آن کشاورزی که نه برنامه داشت, نه پول داشت, نه سردخانه داشت و نه امکانات دارد گازش(گوجه اش) در دستش مانده است و خریداران برایش نازها میفروشند تا چه پیش آید و چه در نظر افتد.......