دام

معمولا روشنفکران چپ قشنگ حرف میزنند ولی حرفهای قشنگی نمی زنند, اگر حواسمان را جمع نکنیم خیلی راحت در دامشان گرفتار میشویم, مخصوصا اگر خودمان را در طبقه دانایان و نخبگان تصور کنیم. مثلا حرفهای آقای اباذری در مورد مرحوم پاشایی را بشنوید. انتقادهای تند و همراه با توهینی از مردم دارد که چرا ذائقه فرهنگی و هنری جامعه مبتذل شده و مردم از موسیقی سطح پایین خوششان می آید, بعد به این دلیل نتیجه میگیرد کل جامعه ایرانی ابله است. بیاید فرض که اینان قدرت بگیرند, آن وقت چه میکنند؟ ابتدا شروع میکنند به کار فرهنگی! با دُپینگ و بودجه های دولتی از موسیقی مورد نظرشان حمایت مالی میکنند تا مردمی که شعور و درکِ فهم موسیقی خوب و فاخر (!) را ندارند به سرمنزل مطلوب رهنمون کنند. چون موفق نمی شوند میروند سراغ بستن و توقیف کردن. اما بگیر و ببند هم جواب نمی دهد, حالا مشکل را در جای دیگری باید جستجو کنند. چه چیزی بهتر از دستهای پنهان توطئه گران داخلی یا خارجی می تواند پاسخی به عدم پیروی عوام از نظرات این نخبگان باشد. تمامیت خواهان چهره ها و حرفهای متفاوت دارند ولی در یک چیز مشترک هستند. هیچ وقت به فکر و اعتقادشان شک نمیکنند.