اگه اهل دیدن فوتبال وطنی باشید حتما شنیده و دیده اید که گزارشگرها وقتی میخواهند از بازیکنها تعریف کنند از واژه های مثل "خلاق" "بازی ساز" "باهوش" فرصت طلب" "با تعصب" "زحمت کش" و ...استفاده میکنند. معمولا "زحمت کش"ها خوب می دوند تلاش میکنند از جان مایه می گذارند اما دریغ از اندکی فکر و استعداد! اینان می دوند تا بی استعدادیشان را جبران کنند. نمونه آشنای اینان برای هم سن و سالان من, سیروس دین محمدی است, بازیکنی که تمام ویژگی های یک " زحمت کشِ در وسط زمین" را داشت. سالها از بازی سیروس دین محمدی میگذرد اما همچنان برای من, نماد آدمهای "زحمت کش" باقیمانده است و هنگامی که فردی در تعریف من از واژه "زحمت کش" استفاده میکند ناگهان آلارم خطر و هشدار در ذهنم به صدا در می آید و خودم را یک دین محمدی در وسط زمین چمن آزادی تصور میکنم که صدهزار نفر از نزدیک و میلیونها نفر از تلویزیون نگاهم میکنند و با حالتی از ترحم و البته کمی محبت برایم دل میسوزانند که کاش این آدم - با این همه دوندگی - کمی هم فکر میکرد تا لااقل دویدن هایش اثر بیشتری داشت.
No comments:
Post a Comment