متوسط ها

من اگر ده بار ديگر به سال ٩٢ برگرديم باز هم همه تلاشم را براى انتخاب روحانى به عنوان رييس جمهورى خواهم كرد اما نمی توان و نمی شود بر خطاهای نه چندان کوچک بی تدبیرِان چسبیده به دولت "تدبیر و امید" چشم بست. واقعیت این است که وقتی وزیران دولت آقای روحانی از مجلس رای اعتماد گرفتند و در وزارتخانه ها مستقر شدند به دلیل فشار افکار عمومی نمی توانستند از مدیران با لیاقت راست استفاده کند. مدیران با لیاقت چپ هم که چند سالی است با فتنه یک نسبتی پیدا کرده اند, پس ناگزیر بودند بیشتر از آدمهای متوسط دو گروه در بدنه دولت استفاده کنند. کسانی که سالها پشت صف ایستاده بودند تا نوبتشان برسد اما تا این دوره فرصت یا صلاحیت این را نداشته اند که در بازی بزرگان راهی داشتنه باشند, پس اینان نمی خواهند خیلی راحت, فرصت به دست آمده را بسوزانند به هر دَری, دَر می زنند, کارهای شیرین تر از مدیران احمدی نژاد برای این جناح و آن جناح می کنند و هر وقت فرصت داشته باشند دست به کارهای پوپولیستی می زنند. اینها سَمی برای مقبولیت دولت هستند و حتما در بزنگاه های تاریخی, صدمات جبران ناپذیری به دولت خواهند زد. شاید زمان آن رسیده باشد که حساب اینها را با دولت روحانی جدا کرد و با روشنگری اجازه داده نشود دولت را سپر کارهای مغایر "تدبیرشان" قرار دهند.

پ.ن: هیچ وقت گودرزی, چیت چیان یا فانی فکر نمیکردند روزی وزیر این مملکت می شوند یا خادم تصور نمیکرد که زمانی خواهد رسید که همه کاره پرسپولیس و وزارت ورزش می شود. این چند مثال را برای اینکه تا حدودی عمومی است در اینجا آوردم. بری مثالهای بیشتر کافی است تا به اطرافتان با دقت نگاه کنید.