ساعات "پیک مصرف" را شاید یکی از
مهمترین چالشهای شرکتهای تولید و
توزیع برق دانست. ساعات محدودی که شرکتها برقی ناچار هستند بر اساس بار حداکثر آن ,
ظرفیت تولید نیروگاهها را بالاتر تدارک ببینند و به دلیل اینکه بیشتر نیروگاهها نمی
توانند به صورت ON/OFF کار کنند و از آنجایی که امکان ذخیره برق تولیدی در ساعات غیر پیک وجود
ندارد عملا به خاطر همان زمانهای محدود "پیک مصرف", ظرفیت تولید زیادی
بدون استفاده باقی می ماند بنابراین شرکتها با ارائه مشوقها یا راهکارهایی تلاش می
کنند تا با تغییر عادات مصرف کنندگان, بارِ "پیک مصرف" را کاهش دهند,
مثلا کنتورهای تایمری را به کار میبرند و هزینه برق مصرفی را در ساعات پیک, گران
تر و در ساعت دیگر ارزان تر در نظر میگیرند. اما معمولا این مشوقها خیلی نمی تواند
موثر شود بنابراین از روشهای "ذخیره نیرو" استفاده میشود. روشهای ذخیره
نیرو میتواند شامل ذخیره آب, یا در کشورهایی که امکان ساخت سد وجود ندارد ذخیره هوای
فشرده، ذخیره سازی چرخ طیار، ذخیره ساز حرارتی، ذخیره ساز مغناطیسی ابر رسانا و
ذخیره ساز ابرخازن استفاده میشود که این روشها نسبت به ذخیره آبی هزینه و
تکنولوژی بالاتری نیاز دارد لذا "ذخیره تلمبه ای" یا همان ذخیره آب نسبت
به سایر روشها متداول تر است. در این روش در مواقعی که تقاضای مصرف برق کم است
(مثلا هنگام شب) آب را با استفاده از پمپها از یک مخزن پایینتر به یک مخزن بالاتر انتقال میدهند و هنگامی که تقاضای برق زیاد میشود آب را
با توان ثقلی به مخزن پایین برمیگردانند تا توربینها و در نهایت ژنراتورها
به گردش درآید و برق تولید میشود. به زبان ساده تر با این راهکار برق ارزان( ساعت
کم مصرف) را به برق گران( پیک مصرف) تبدیل میکنند.
No comments:
Post a Comment