فرزام تو صفحه فیس بوکش نوشته:
« امداد رسان ها تو يكي از
روستاهاي زلزله زده موفق میشن یه " بزغاله"
رو بعد از ١٢ روز از زلزله از زیر آوار زنده
بيرون بیارن و اين بزغاله! ندانسته اميد زندگي
رو براي اطرافيان زنده كرده بوده و کلی تحویلش گرفته بودند, ولي حيوان بيچاره همان شبی كه پیدا شده بود تلف
شده!!! به دو دليل: غذاي
بيش از اندازه اي كه همه بهش ميدادن و نداشتن سر پناهي در شب براي در امان ماندن از
سرما!
و اين دقيقا وضعيت امدادرساني
هاست!
كارهاى به اصطلاح "هيئتى"
و بدون آينده نگرى و نبود مديريت درست...»
منم به متن بالا اضافه میکنم که این وضعیت نه
تنها در امداد رسانی هاست بلکه خود ما هم معمولا موقع انجام کار خیروانساندوستانه
یا کمک به آسیب دیدگان سیاسی و اجتماعی, دچار اشکال بالا میشیم و به صورت هیأتی و
بدون برنامه عمل میکنیم و بعد از مدتی کلاً موضوع رو فراموش میکنیم...
No comments:
Post a Comment