وزارت خیالی

حالا که همه دارن وزرای دولت آتی رو پیشنهاد میکنن و یه جورایی از دولت بعدی سهم میخوان, من هم به نوبه خودم و به عنوان کسی که در انتخاب این دولت نقش داشتم و از 18 میلیون رایی که به نام آقای روحانی نوشته شد, یک رای هم سهم من بوده است, میخواهم سهمم را به اندازه همان یک رای از هیجده میلیون بگیرم و با اینکه دغدغه های فرهنگی ( الان تریپ روشنفکری برداشتم) دارم ولی می خواهم در حوزه ای که کار میکنم و فکر میکنم توش تخصص دارم اظهار نظر کنم, اما به جای اینکه بگم چه کسی وزیر باشد, میخوام سهمم رو به صورت نقدی و شخصا همینجا بگیرم و چون میدونم سهمم خیلی زیاد نخواهد شد از دوستان اجازه میخوام به جاش بزارن تو این فضای مجازی, برای ساعتی وزیر نفت بشم و خودم رو جاش بزارم, به نظرتون اولین کارم بعد از مراسم رای اعتماد چه خواهد بود؟ نه اشتباه میکنید, قطعا کسی رو تا چند ماه اول عوض نمیکنم, عجله ای ندارم چهار سال وقت دارم؛ تو چند ماه اول برنامه جدید هم نخواهم داد, یعنی راستش رو بخواهید برای هیچ کاری عجله نخواهم داشت, از قدیم هم گفته اند عجله کار شیطان است, اصلا  یکی از بزرگ ترین مشکلات ما این است که برای جبران عقب ماندگی ها عجله داریم و اینجوری میشه که به اسم برنامه های "کوتاه مدت" از برنامه ریزی دقیق خودداری میکنیم, بعدا هم فرصتی نمی ماند که برنامه "بلند مدت" تهیه و اجرا کینم و چون برنامه درست و حسابی هم نداریم مدت اجرای این برنامه های "کوتاه مدت" آنقدر طولانی میشود که جای خود را به برنامه های بلند مدت می دهد و ما می مانیم با کارهای روزانه که از صبح تا شب درگیرش هستیم؛ فکر میکنیم که وزیر شده ایم و داریم وزارتخانه رو مثل ساعت میچرخانیم, در صورتی که این بقیه هستند که ما را مثل ساعت کوک میکنند, پس اول از همه می نشینم اطلاعاتمان را از همه حوزه ها میگیریم,  با همه معاونان و مدیران حرف میزنم, دردسرهایشان رو میشنویم و سراغ وزر و معاونان قدیمی میریم, به احتمال زیاد این مشکلات در زمان آنها هم بوده است؛ همه چیز را یک شبه نمیشود درست کرد, نباید جوگیر شد, برنامه هایمان هم نباید فضایی و رویایی باشد, باید به محدودیتها توجه کنیم؛ منابع مالی و منابع انسانی مثل سابق نیست, سرمایه کافی برای اجرای پروژه ها وجود ندارد و سرمایه گزاران هم علاقه ای به آوردن پول به "سفره نفت" ندارند, بخش مهمی از مدیران و متخصصان نفتی از بدنه این وزارتخانه جدا شده اند و تا جایگزین کردن افراد شایسته زمان زیادی نیاز هست؛ با پول کمی که داریم باید برویم سراغ کارهای ناتمام که سالهاست به دلایل الکی متوقف مانده اند و حجم زیادی از ظرفیت فکری و زمانی وزارتخانه را به خود اختصاص میدهند, بعد سراغ سرمایه گزاران میرویم و دستشان رو به گرمی می فشاریم و از آنها خواهش میکنیم که به جای اینکه بروند در بازار مسکن و طلا سرمایه گزاری کنند, پولشان را در صنعت نفت بیارند , اما گمان میکنم که با خواهش ما کسی سرمایه اش را از بازار پر سود مسکن و طلا به بازار بی قانون صنعت نفت نمی آورد, با سرمایه هم که نمشود با زور حرف زد, فرار میکند, پس باید ببینیم بقیه دنیا چه کرده ما هم همان کار رو کنیم و روشهایشان را ببریم در مجلس تصویب کنیم تا جریان پول به سمت این صنعت تغییر جهت دهد و اگر اینطور شود قطعا بقیه مشکلات هم کم کم حل میشوند, آن وقت حتی حقوق های ما هم متناسب با نرخ تورم افزایش!!! پیدا خواهد کرد, شاید هم بیشتر.....