میدان مشترک گاز هلیوم

وقتی بعضی سایتها و نوشته ها را میبینم که از عقب افتادن ایران از دیگر کشورها خبر میدهند واقعا قصه میخورم و به عنوان یک انسان حساس, وقتی سایتی را می خوانم که از کشورم انتقاد می کنند, عمیقا ناراحت میشوم. به عنوان مثال, فرضا میدانم که نابینا هستم, اما اگر مردم هر روز به من بگویند تو کوری, تو نمی بینی, طبیعی است که خشمگین میشوم و پاسخ میدهم؛ کور خودت هستی, تو هم یک احمقی!

این مقدمه را گفتم که بدانید نمی خواهم خاطر شما را با تکرار برخی خبرها مکدّر کنم اما بعضی خبرها اینقدر جالب و در عین حال تاسف انگیز است که حیفم می آید آنرا نادیده بگیرم.  مثلا امروز خبری از خبرگزاری تسنیم ( وابسته به سپاه) خواندم که میگفت ایران و شرکت روسی جلیماش اِن.پی.اُ  (NPO Geliymash)قرارداد تولید گاز هلیم از میدان پارس جنوبی را بعد از گذشت پنج‌سال, به دلیل  نبود منابع مالی برای انجام هزینه‌ مطالعات، گران بودن تجهیزات مورد نیاز برای برداشت گاز هلیوم و «مخالفت با روسیه برای حضور در این پروژه» لغو کردند. راستش را بخواهید نمی دانستم تولید هلیم اصلا چه اهمیتی دارد و کجاها مصرف میشود با یک جستجوی ساده در گوکل فهمیدم که ایران و قطر – به صورت مشترک در پارس جنوبی- با 28 درصد ذخیره این گاز در رتبه اول و روسیه با 27 درصد و آمریکا با 26 درصد از ذخائر آن در رده های بعدی هستند و آمریکا برای سالها, به عنوان بزرگترین تولید کننده این گاز شناخته میشد تا اینکه قطر با راه اندازی تاسیسات "راس گس"  توانسته رتبه اول تولید و فروش این گاز را تصاحب کند. این در حالی بود که ایران در سال 1388 قراردادی به ارزش 190 میلیون دلار برای طالعات امکان سنجی و بررسی اقتصادی تولید گاز هلیوم از میدان مشترک پارس‌جنوبی بین شرکت نفت و گاز پارس با شرکت روسی جلیماش اِن.پی.اُ  (NPO Geliymash) امضا نمود که ظاهرا با خبر بالا این قرار داد هم لغو شده است. پس از این به بعد, این کشور کوچک عربی حاشیه جنوبی خلیج فارس، پس از تبدیل به بزرگترین تولیدکننده و صادرکننده LNG وGTL جھان، با بھره برداری از تاسیسات جدید خود به بزرگترین صادرکننده گاز ھلیوم جھان ھم تبدیل شده است.