حتما همه یادشان هست که هر وقت تیم ملی فوتبال
شکست می خورد و از صعود به جام جهانی باز می ماند, گمانه زنی ها برای انتخاب
سرمربی جدید تیم ملی شروع میشد. روزنامه ها و رسانه ها از خلال شنیده ها و شایعات اسم
تعدادی از مربیان نامی را به عنوان کاندیدای مربی گری مطرح میکردند و به کمتر از خوزه مورینو, آری هان, اسکولاری, اریکسون ... راضی
نمی شدند و هر روز خبر و شایعه ای در مورد شرایط هر یک از این مربیان نامی مطرح
میشد و افکار عمومی چند هفته( یا ماه) با ذوق این اسامی سرگرم می شدند تا اینکه
داغی شکست آرام آرام خنک میشد و در نهایت به اسامی علی پروین, محمد مایلی کهن,
امیر قلعه نوعی, مجید جلالی می رسید و بعد از مدتی هم بیژن ذوالفقارنصب به عنوان
مربی انتخاب میشد. ظاهرا این داستان در همه جای این کشور برقرار است. مثلا بعد از
شروع کار دولت "تدبیر و امید" گمانه زنی ها آغاز شد و تعدادی مدیر کار
درست و حسابی به عنوان جانشینان مدیران قبلی وزارت نفت مطرح شد ولی در نهایت انتخاب
بهتری از ژنرالهای همیشگی انجام نمی شود. متاسفانه امیدهای زیادی با این انتصابها دارد
به یاس تبدیل میشود و دیگر قانع کردن منتقدان "دولت تدبیر و امید" با توجیه
های سطحی خیلی مشکل شده است.
No comments:
Post a Comment