شعار

تو عسلویه یه تابلوی بزرگی زده بودند که روش نوشته شده بود : « ایمنی شعار نیست, شعور است.» که ظاهرا یکی از مدیرای ما از این جمله خیلی خوشش اومده بود و  در مورد هر موضوعی که میخواست حرف بزنه از این جمله استفاده میکرد و به جای کلمه "ایمنی" کلمه مورد بحث رو قرار میداد, مثلا در مورد "کارمهندسی" می گفت :« مهندسی شعار نیست, شعور است.» یه بار ایشون در مورد انتخابات و  شعارهای انتخاباتی سخرانی میکرد و طبق معمول از جمله طلایی و مورد علاقه اش استفاده کرد و با افتخار گفت :« آقایان, شعار شعار نیست, شعور است.» تعدادی از حضار خندیدند ولی ایشون کوتاه نیومد و دوباره جمله رو گفت و تاکید کرد که واقعا شعار نیاز به شعور دارد ولی ما ول کن معامله نبودیم و تا سالها به این جمله اش میخندیدم تا اینکه سالها گذشت و ما با چشم خود دیدیم که  شعارهای پوپولیستی و عوامفریبانه چه جور جای شعورهای انتخاباتی رو گرفت و حالا هم احتمالا همه کاندیداهای ریاست جمهوری  فهمیدن که شعارهای اقتصادی و اجتماعی برپایه اصول علمی و کارشناسی نمی تونه براشون رای داشته باشه ناچار میشن که  شعارهای عوام  فریبانه درست کنن ولی مشکل اینجاست که تو این سالها هرچی شعار عوامفریبانه بوده, استفاده شده و ته کشیده و دیگه نمیشه با اتکا به شعارهای سنتی عامیانه قبلی رای جمع کرد و باید تو این کار خلاقیت و نو آوری به خرج داد و حرفهایی زد که تا حالا امتحانش رو پس نداده و یا نخ نما نشده باشه وگرنه به ضدش تبدیل میشه, مثلا دیگه نمیشه از جوانها یا زنها گفت, یا اینکه دیگه نیمشه با وعده دادن پول نقد و هدفمندی یارانه ها رای جمع کرد و باید به موضوعات بکری  توجه کرد, مثلا میشه رو "مدت سربازی و معافیت " یا توان و ارتباط با "اجنه و جن گیران " مانور داد...