تو دوره فعالیتهای دانشجویی همیشه از اینکه با
دو گروه کار کنم حذر میکردم, اول خوزستانی ها و دوم بچه های کانون فیلم و تئاتر؛ البته این حذر کردن به این معنی نبود
که باهاشون مشکل داشتم, نه! اتفاقا تعداد زیادی از دوستان صمیمی من جزء این دو
دسته بودند و هستند؛ به قول معروف "دوری بود و دوستی" حالا چرا؟
خوزستانی ها؛ قیافه و قد و قامت بچه های خوزستانی
بیشتر از سنشون نشون میداد, مثلا یه دانشجوی اهوازی 20 ساله, تو نگاه اول 27 ساله به
نظر می رسید و به همین دلیل, تو اولین انتخاباتی که شرکت میکرد رای بالای می آورد
و رای دهنده های زیادی دور و برش جمع میشدند و بهش امید می بستند و نا خواسته بار
روانی و کاری آدمهای 27 ساله رو دوشش میزاشتند و اون بنده خدا هم که توان و ظرفیت آدم 27 ساله رو
نداشت, قادر نبود بار روحی و روانی کار رو تحمل کنه و در نهایت از نظر بقیه
"تو زرد" از کار در اومد و این "تو زردی خیالی" به مثابه
خیانت یا وادادگی تلقی شد و باعث میشد که امید جمعی به ناامیدی تبدیل بشه و اون
جمع از هم بپاشه؛ به این دلیل - که اسمش رو تو عالم جوانی گذاشته بودم اشتباه
محاسباتی "غلط اندازی"- همیشه تلاش میکردم بچه های خوزستان برای جایی
کاندیدا نشن و یا رای نیارن که بعدا برای خودشون و دیگران دردسر درست نکنند.....
کانون فیلم و سینمایی ها؛ این گروه هم تقریبا
مثل گروه بالا بودند, هیچ دلیل نداشت که یه سینماگر خوب بتونه یک مبارز و فعال خوب
و جدی باشه, به همون دلیل که ما انتظار نداریم یک فوتبالیست خوب بتونه یک سیاست
مدار قابلی بشه؛ ولی به دلیل اینکه این گروه همیشه اهل سخنوری بودند و همواره
تریبون داشتند, همه ( حتی خودشون هم) انتظار داشتند که تو مسایل سیاسی هم آدمهای
جدی و قابلی باشند و اینجا هم محاسبات اشتباه "غلط اندازی" باعث میشه که
یه هنرمند خوب نتونه انتظارات سیاسی طرفدارانش رو برآورده کنه و نهایتا هم خودش و
هم طرفداراش رو سرخورده میکرد.....
پ.ن 1: وقتی که عکس داودد نژاد رو دیدم که
میخواست با عصبانیت پلمپ خانه سینما رو بشکنه و بعدش تهدید سینما گران خطاب به
مسئولان مبنی برفرصت 24 ساعته برای گشایش خانه سینما رو خوندم یاد خاطرات دانشگاه
و نظرات دوران جوانی ام افتادم که می گفتم : دست از سر "فیلم باز" جماعت
بردارید که آخرش هم خودشون رو فیلم میکنن و هم ما رو.....
پ.ن 2: کماکان خانه سینما پلمپ هست و سینماگران
نتوانستند هیچ کدوم از تهدیدهاشون رو عملی کنند.
No comments:
Post a Comment