لزوم مراقبت در حوزه های حرفه ای و تخصصی

معاونین وزرا, مدیران عامل و روسای  شرکتهای ایران خودرو, صدار, تامین اجتماعی, نفت, پتروشیمی,مخابرات, راه آهن, بورس,  سازمان گسترش, بانکها, فولاد, مس, آلومنیوم, گمرک و .... جزئی از بدنه دولت هستند که هرکدامشان می توانند با رفتار و مدیریت صحیح بخشی از نابسامانی ها رو جبران نمایند و به گمان من اهمیت انتخاب این افراد از انتخاب وزرا بیشتر نباشد کمتر نیست, چون انتخاب وزرا زیر ذره بین افکار عمومی توسط رئیس جمهوری صورت میگیرد که مهمترین مشروعیتش رای مردم است و خود را کمتر وامدار و بدهکار گروهها و لابی ها قدرت میداند, بنابراین در جاهای که خطوط قرمز نظام اجازه میدهد انتخابهای خود را به صورت مستقل و آزادانه تری انجام میدهد ولی مدیران ارشد و میانی توسط وزرایی انتخاب میشوند که انتخابشان حاصل توافق و تعامل رئیس جمهور با مراکز قدرت میباشد و به همین دلیل خود را علاوه بر رئیس جمهور وامدار مجلس و سایر مراکز قدرت میدانند و به همین دلیل تلاش میکند تا رضایت آنها را به دست آورند و در بعضی مواقع بدهی هایشان را تسویه کنند؛ متاسفانه افکار عمومی منسجم و نشریات مستقل در این مرحله به دلیل پراکنده شدن و تعدد افراد و مَناسب نمی توانند این موارد را به صورت کامل رصد نمایند و اینگونه میشود که مجددا تعدادی از افراد ناکارامد یا مساله دار مالی و مدیریتی به پشتوانه لابی هایی که با مراکز قدرت دارند نه تنها کنار گذاشته نمیشوند بلکه برخلاف خواست و اراده میلیونها رای دهنده و رئیس جمهور منتخب ارتقا پیدا میکنند, لذا در این مرحله بایستی فعالین مدنی, اقتصادی, صنعتی, بازرگانی و ... حساسیت بیشتری در حوزه تخصصی  و حرفه ای خود داشته باشند, تغییرات را نظاره نمایند و اگر لازم شد روشنگری و اطلاع رسانی های به موقع انجام دهند تا مانع از رسوب و رسوخ این افراد همیشه در صحنه خدمت(!) گردند.

پ.ن : در حوزه فرهنگ وهنر به دلیل اینکه اهالی هنر و فرهنگ انسجام بالا و حساسیت زیادی دارند و همچنین در این حوزه رانت های مالی سنگین وجود ندارند, لابی های قدرت (فارغ از خطوط قرمز نظام) علاقه ای و تمایلی به ورود ندارند و در صورتی که وارد شوند ناگزیر خواهند بود هزینه ای سنگینی اجتماعی و سیاسی بپردازند و خیلی زود صحنه را ترک خواهند کرد.