بوق, فحش و قسم

دقت کردید جاهایی که صدای بوق کم تر هست تو گفتگوهای مردمش از "قسم" هم کمتر استفاده میشه و به نظرم با تغییرات اجتماعی درصد استفاده از "قسم" و "بوق" روز به روز کمتر میشه و مردم ترجیح میدند به جای استفاده از قسم برای اثبات ادعا و حرفها از روشهای دیگری استفاده کنند, البته به نظرم رابطه قوی بین فحش و قسم هم وجود داره چون در هر دو مورد ارزشها و علائق طرف مقابل هدف گیری میشه تا تاثیر بهتری بزاره, اینه که فحش ها و قسم های افراد بر اساس عقاید, طبقه اجتماعی, قومیت, زبان, موقعیت جغرافیایی تفاوت میکنه و میشه ارتباطی بین این مولفه ها ایجاد کرد و در مورد تحقیق کرد, مثل حامد صفاریان....

حامد از دوستای مشهدی ما در دانشگاه  بود که به نظرش اشتباهی به دانشگاه علم و صنعت اومده بود و دوست داشت به جای تحصیل مهندسی, زبان آلمانی و مطالب جامعه شناسی یاد بگیره, نمی دونم الان کجاست و چی کار میکنه ولی به احتمال زیاد تحصیل و کار در رشته فنی رو رها کرده و به کارهای مرتبط به علائقش مشغوله؛ حامد یه مدتی روی انواع فحش ها کار میکرد و یه دفتری داشت که هر کدوم از دوستان رو می دید می خواست با ثبت مشخصات (البته بدون نام) هر فحشی که شنیدن یا بلدن رو بنویسند, اون موقع قسمت نشد نتیجه تحقیقاتش رو ببینیم ولی همون موقع بهش پیشنهاد دادم که بعد از این کارش روی "فحش" تموم شد به "قسم" مشغول بشه چون قسم به شدت به علائق و ارزشها ارتباط داره و هر کی به هر چی علاقه داشته باشه بهش قسم میخوره؛  مثلا یه سری " به این شیرین کام" و یه سری به " جان عزیزانشون" یه سری به "امام رضا" یه سری به "ابوالفضل" یه سری به " حق پنج تن" و .... قسم میخورند ولی جالب ترین قسمی که شنیدم مالِ جنوبیها و مخصوصا بوشهری ها بود که به قلیون قسم میخورند و برای اینکه ارزش قلیون رو بالا ببرند, قلیون رو به حضرت علی (ع) نسبت میدند و میگن : " به این چاق کرده مرتضی علی قسم".....